Technologie

GPON (Gigabit PON, czyli Gigabit Passive Optical Network) to przykład pasywnej sieci optycznej, której technologia powstała w 2004 r.

GPON funkcjonuje jako typ komunikacji point-to-multipoint. Architektura sieci pozwala na użycie jednego włókna światłowodowego oraz pasywnych splitterów optycznych w celu doprowadzenia sygnału do wielu lokalizacji.

Sieć składa się z OLT (Optical Line Termination) umiejscowionego u nadawcy sygnału, oraz ONU (Optical Network Units), które znajdują się blisko użytkowników końcowych. Taka konfiguracja sieci redukuje liczbę włókien oraz wyposażenie stacji nadawczej w porównaniu do sieci point-to-point.

Sygnały downstream są nadawane do każdego użytkownika współdzielonym włóknem, natomiast sygnały upstream są kombinacją z użyciem technologii wielodostępu do sieci (TDMA).

Maksymalne przepustowości dla sieci GPON zdefiniowane są na poziomie 2,488 Gbit/s (downstream) oraz 1,244 Gbit/s (upstream).\

W GPON jest możliwe jest dzielenie sygnału przy pomocy pasywnych spliterów (optical splitter) np. 1:2, 1:4, 1:8, 1:16, 1:32, 1:64. Pozwala to świadczyć usługi na jednym porcie OLT dla wielu klientów (ONU), w zależności od podziału (liczba ONU zależy od zastosowanego splittera). Przy podziale należy pamiętać, że każdy podział 1:2 to 3dB straty sygnału bo 10*log(1/2)=3 dB.

Maksymalna odległość w GPON to 60 km, między OLT a ONT bez użycia dzielników, Przy użyciu dzielników odległość spada do kilku km, w zależności od budżetu mocy linii optycznej. Odległość pomiędzy skrajnymi ONU nie może przekraczać 20 km.